Πώς μπορούμε να εμπιστευθούμε τις αισθήσεις μας

; Για πολλούς αιώνες , η φιλοσοφία της επιστήμης έχει σχέση με την πολύ δύσκολη ερώτηση για το αν οι αισθήσεις μας " ταιριάζουν " σε ό, τι είναι στην πραγματικότητα « εκεί έξω ». Τις περισσότερες φορές , nonphilosophical άνθρωποι το παίρνουν από την πίστη ότι αυτό είναι αλήθεια --- βλέπουμε και ακούμε τι είναι " εκεί έξω ". Αποδεικνύοντας ότι αυτή είναι η περίπτωση είναι ένα πρόβλημα . Οδηγίες
Η 1

Ζήστε τον κόσμο . Ο εμπειρισμός είναι η ιδέα που μαθαίνουμε μέσα από τις εμπειρίες μας , και αυτές οι εμπειρίες προέρχονται αποκλειστικά από την αίσθηση εντυπώσεις . Εμπειριστής μπορεί να πει : α) «Γνωρίζουμε ότι από τις αισθήσεις " pick up " ό, τι είναι πραγματικά εκεί έξω " ? ή β ) « Πρέπει να δράσουμε », σαν «αυτή ήταν η περίπτωση . " 2

Ξεκινήστε με πίστη . Η ιδέα ότι έχουμε άλλη επιλογή από το να ενεργεί « ως εάν » τις αισθήσεις μας πάρει ό, τι είναι πραγματικά εκεί έξω καταργεί το ενοχλητικό πρόβλημα της απόδειξης. Ένα χρηστικό μπορεί να πει ότι δεν έχει σημασία αν έχουμε πραγματικά την αίσθηση πράγματα ή είναι απλώς «εγκέφαλος σε ένα βάζο , " να πάρει ερεθίσματα τοποθετούνται στο μυαλό μας που προσομοιώνουν την πραγματική εμπειρία . Την ευτυχία και την επιβίωσή μας εξαρτάται από μας αντιδρούν και μάθηση από ό, τι αντιλαμβανόμαστε . Είτε είμαστε ή όχι " εγκεφάλους σε ένα βάζο » είναι άνευ σημασίας .
Εικόνων 3

Σκεφτείτε προς τα μέσα . Αγίου Αυγουστίνου και Rene Descartes προσπάθησε να λύσει αυτό το πρόβλημα της ύπαρξης με παρόμοιο τρόπο . Και οι δύο συγγραφείς είπαν ότι μπορούμε να είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι υπάρχουν , δεδομένου ότι για να αρνηθεί αυτό θα ήταν να το επιβεβαιώσει . Αν αρνούμαι ότι υπάρχουν , τότε ο αρνητής πρέπει να υπάρχει . Ως εκ τούτου , ξέρουμε ότι υπάρχουν με βεβαιότητα . Αυτό σημαίνει επίσης ότι η απόλυτη αλήθεια είναι πραγματικό και δυνατό . Από τη στιγμή που υπάρχουν , γνωρίζουμε επίσης ότι είμαστε ενδεχόμενες και nonself επαρκής. Ως εκ τούτου , εμείς δεν κάνουμε τους εαυτούς μας . Είμαστε εξαρτώνται από αντικειμενικά υπάρχοντα κόσμο που μας έφερε σε ύπαρξη και μας έθρεψε --- ένα κόσμο που δεν δημιούργησε . Από την έννοια του " εγώ ", αυτά τα δύο φιλόσοφοι συναχθεί η αντικειμενική πραγματικότητα του εξωτερικού κόσμου .
Η 4

Σκεφτείτε τι πραγματικότητα θα ήταν όπως χωρίς την ύπαρξη του μυαλού μας . Immanuel Kant έγραφε στα τέλη του 18ου αιώνα, που υπάρχει ο εξωτερικός κόσμος , γιατί τα μυαλά μας περιέχουν κατηγορίες ότι « φίλτρο» εμπειρία . Πράγματα όπως ο χώρος και ο χρόνος δεν είναι «εκεί έξω» , αλλά είναι προϊόντα του μυαλού μας . Χώρος και χρόνος , και το μόνο που προκύπτει από αυτές , οι «επιβληθεί» στο χάος των εντυπώσεων αίσθησης στη δημιουργία σταθερών αντικειμένων . Αυτή η άποψη επανάσταση φιλοσοφία για πάντα .
5

Εξετάστε το ρόλο του ανθρώπινου εγώ --- το οποίο είναι το ίδιο με τη βούληση --- για τη δημιουργία του εξωτερικού κόσμου . Στην πολύ αρχές του 19ου αιώνα , η γερμανική σχολή επιστημολογίας γεννήθηκε σε απάντηση Καντ . Συγγραφείς όπως ο Johann Fichte ανέπτυξε τη θεωρία ότι η «εκεί έξω» είναι πραγματικά μια λειτουργία του ανθρώπινου νου . Γνωρίζουμε το " εκεί έξω " μόνο και μόνο επειδή επηρεάζει το εγώ μας . Στην πραγματικότητα , το «εκεί έξω» είναι ένα προϊόν του εγώ --- ένα εγώ αγωνίζονται για την ηθική ικανοποίηση . Το «εκεί έξω» είναι το εγώ η ίδια θέτει κανείς , βλέπουμε τα πράγματα ότι η δική μας εαυτό δημιούργησαν . Δεδομένου ότι το εγώ είναι η ίδια παντού σε όλους τους ανθρώπους , η εμπειρία μας δεν είναι μόνο από τους εαυτούς μας --- δεν είναι μόνο μια υποκειμενική φαντασία --- αλλά είναι μια πραγματικότητα διυποκειμενικής . Συμφωνούμε σχετικά με το τι υπάρχει επειδή το συλλογικό μας εγώ το έχει βιώσει .
Η
εικόνων